Rozdział 2

*

„Wieczność jest za nami już, wieczność jest przed nami tuż

Mamy tylko chwilę pomiędzy wiecznościami tu

Czas ucieka nam, przysypują nas śmieci

To co ważne zostaje – reszta na śmietnik”

Luxtorpeda – Mambałaga

*

Deszcz... Deszcz... Deszcz...Wokół niej tylko, ten przeszywający zimnem do szpiku kości, deszcz. Zimne krople spływały z jej włosów, płaszcza i parasolki. Czarne botki zaczęły już przesiąkać a jasne, do tej pory, jeansy zrobiły się od wody ciemniejsze. Naciągnęła czerwono-czarną arafatkę na nos. Nienawidziła zimna. Z całego serca. Co za ironia...Mieszka przecież w bardzo deszczowym mieście. Usłyszała chlupot stóp uderzających w kałuże. Odwróciła głowę, biegła tam Nayantara. Hermiona czekała na nią od półgodziny! Umówiły się, że pojadą razem na pociąg ale panienka Almeida musi się zawszę spóźniać. Tachała za sobą kufer i klatkę ukrytą pod czarną płachtą.

-ILE MAM CZEKAĆ!? ZA CHWILĘ SIĘ SPÓŹNIMY!-Krzyknęła porządnie wkurzona Gryffonka.

-Przecież się aportujemy! Luzik arbuzik Mionuniu!-Uśmiechnęła się promiennie Karmelowowłosa. Granger warczała coś jeszcze pod nosem ale chwyciła przyjaciółkę za rękę i aportowała je na peron. Gdy byli już na miejscu Kasztanowowłosa niemal od razu dostrzegła jak zwykle nieułożoną, jak zwykle odstającą z tyłu, jak zwykle ciemną - czuprynę Pottera. 

-Harry!-Zawołała a Chłopiec-Który-Przeżył zaczął się nerwowo rozglądać.

-HARRY TUTAJ!-Krzyknęła. Wybraniec teraz odwrócił się w ich stronę. Gdy zobaczył przyjaciółkę rozpromienił się znacznie i wyciągnął ręce w geście mówiącym „No chodź się przytul”. Czekoladowooka przyspieszyła i po chwili przywarła do torsu Pottera który przyciskał ją do siebie uśmiechając się szeroko.

-Aha!-Zawołała Hermiona odrywając się od Bliznowatego.

-To jest Nayantara, będzie na tym samym roku co my!-Dodała wskazując na onieśmieloną dziewczynę.

-Harry.-Wyciągnął rękę unosząc kąciki ust jeszcze wyżej.

-Naya...-Wymamrotała Ciemnooka podając mu swoją dłoń i odwracając wzrok.

-Poszukajmy przedziału bo wszystkie nam zajmą!-Pospieszyła ich panna Granger i cała trójką wtaszczyła bagaże do wagonu. Szli przez wąskie korytarzyki co jakiś czas rzucając „Cześć” do znajomych. Hermiona była nad wyraz szczęśliwa. Niestety do czasu... A mianowicie czasu, w którym na ich drodze stanął przystojny Ślizgon o bardzo jasnych włosach w kolorze tlenionego blondu z kpiącym uśmieszkiem wymalowanym na twarzy.

-Kogóż to moje piękne oczy widzą!? Wielki Potter i Szlama Granger...Zaraz kogoś mi brakuje...gdzie Łasic?-Spytał i nim ktokolwiek zdążył coś powiedzieć na przód wyszła Nayantara.

-Dlaczego ją obrażasz Barbie?-Spytała rzeczowym tonem.

-Barbie?-Zdziwił się Dracon.

-Barbie.-Pokiwała gorliwie głową.

-Co?-Dopytywał Książe Slytherinu.

-Nie zmieniaj tematu Blond-królewno!-Warknęła do niego Ciemnooka nie kryjąc nutki rozbawienia w głosie.

-Ale co!?-Krzyknął Malfoy który wyglądał na kompletnie zbitego z tropu.

-Czemu powiedziałeś do Hermisia „SZLAMO”-Wycedziła.

-No nie wiem...Może dlatego, że nią jest?-Spytał sarkastycznie Tleniony. Na tą odpowiedź Naya zamyśliła się, a Zabini który towarzyszył przyjacielowi wykorzystał chwilę ciszy by wtrącić swoje, przysłowiowe, trzy sykle.

-Ej...Co to za karzełek?-Spytał a w oczach Nayi pojawiły się niebezpieczne ogniki wściekłości. Ale co się dziwić, przy Diable i jego 189 centymetrach wzrostu każdy wydawał się być niziutki a co dopiero Naya. Ciemnooka opuściła ramiona bezwładnie i podniosła głowę, wyglądając jak postać z horroru. Uśmiechnęła się psychopatycznie i rzuciła się na Blaisa.

-KARZEŁEK! ZABIJĘ CIĘ CZŁOWIEKU!-Wywrzeszczała. Zaczęła kopać go w piszczele i drapać po torsie wydając z siebie dźwięki, które były czymś między syczeniem, skrzeczeniem i charczeniem.

-Ała!-Krzyknął Zabini patrząc ze zdziwieniem na dziewczynę która szamotała się przy nim. –Co jest!?-Dodał odganiając się od niej.

-Uraziłeś ją Blais. Za sykl taktu!-Skarciła go Hermiona odciągając przyjaciółkę.

-Naya przestań!-Żachnęła się w końcu Gryffonka.

-A-a-ale ten Głupi Głupol powiedział, że jestem karzełkiem...-Jęknęła Ciemnooka robiąc smutną minkę.

-Przepraszam, pasuje?-Jęknął Diabeł masując poturbowaną nogę.

-Nie pasuje ty...TY GIGANTOLUDKU TY!-Wykrzyczała i weszła do któregoś z wolnych przedziałów trzaskając donośnie drzwiami. Miona i Harry zaśmiewając się cicho poszli za nią.

-Nienawidzę go, nienawidzę go, nienawidzę go, nienawidzę go...-Szeptała Karmelowowłosa jak jakąś mantrę.

-Ech Naya...Naprawdę jesteś przewrażliwiona.-Stwierdziła Czekoladowooka.

-Idiota...Debil...Mutant Popromienny...-Mamrotała dalej dziewczyna. Potter parsknął śmiechem który tłumił już od sytuacji na korytarzu. –JAK ON SIĘ NAZYWA!?-Ryknęła.

-Blais. Blais Zabini.-Odpowiedziała jej spokojnie przyjaciółka.

-Od dziś nienawidzę tego imienia!-Oznajmiła.-Zaraz...-Zamyśliła się na moment.-Dlaczego Blondas nazwał cię „szlamą”?-Dokończyła przyglądając się uważnie Hermionie.

-Widzisz ...Są w życiu takie chwile kiedy na swojej drodzę spotykasz człowieka...Patrzycie sobie głęboko w oczy...I zostajecie największymi wrogami w dziejach Hogwartu.-Wzruszyła ramionami Miona.

-Jakto?-Zdziwła się Nayantara.

-Po prostu, nie dość, że Gryffoni i Ślizgoni to wrogowie naturalni to my...Kurcze, nienawidzimy się i już. Od zawsze!-Wytłumaczyła panna Granger.

-Jednakowoż Blais jest całkiem w porządku.-Dodał Harry na co Hermiona przytaknęła.

-I WY BRUTUSY PRZECIWKO MNIE!-Zawołała Ciemnooka i zabrała się z powrotem za mamrotanie swojej mantry.

-Naya...Spróbuj go zrozumieć...Jest tylko samcem...-Westchnęła Herm.

-No dzięki Mions.-Prychnął ‘urażony’ Wybraniec.

*

W tym samym czasie w innym przedziale siedziała spokojnie trójka nierozłącznych wychowanków Slytherinu. Dziewczyna o kruczoczarnych włosach do ramion, lekko mopsowatej twarzy i pokaźnym biuście przeglądała jakieś pismo dla dziewczyn. Blondyn o bardzo jasnej cerze, mierzący około 175 centymetrów jadł leniwie jakieś przekąski co jakiś czas rzucając jakąś uwagą. Natomiast 185-cio centymetrowy mulat o ciemnobrązowych włosach patrzał w sufit zamglonym wzrokiem.

-Diable co się z tobą stało!?-Zdenerwował się w końcu Malfoy patrząc na otumanienie przyjaciela.

-Ja...Ja...Ja...-Zaciął się łapiąc za t-shirt w miejscu serca.

-No wyduś to z siebie!-Warknął zniecierpliwiony Dracon.

-Chyba...Zakochałem się.-Oznajmił cicho. Draco wypluł na niego przed chwilą włożonego do buzi czekoladowego kociołka, Pansy upuściła gazetkę. Zabini rzucił się klepać po plecach krztuszącego się blondyna. Pansy dalej siedziała sparaliżowana.

-Co cię tak nagle wzięło!?-Spytał przerażonym głosem Draco po udanej akcji ratowniczej.

-Nie wiem noo...-Jęknął mulat.

-Mniejsza z tym chłopcy! Ważniejsze jest w kim!-Zawołała Parkinson która wybudziła się z transu.

-Właśnie Diabełku! Tylko szczerze. Jak na spowiedzi!-Zastrzegł Książe Slytherinu.

-W...krzłk...-Wymamrotał Zabini.

-W kim? Mów GŁOŚNO i WYRAŹNIE.-

-W krzłk...-

-DIABLE DO JASNEJ CHOLERY! MÓWŻE GŁOŚNIEJ!-Krzyknęła Czarnowłosa.

-W KARZEŁKU!-Wydarł się na całe gardło wyższy z Ślizgonów. Dracon wybuchnął gromkim śmiechem zagłuszając prośby dziewczyny o powiedzenie jej o kogo chodzi.

-Napra-awdę!? Khhy...Hahahahah! W tym czymś co cię pobiło?! Hahahhaahaha!-Rechotał Malfoy.

-Nie ma to jak wsparcie przyjaciela...-Westchnął ze zrezygnowaniem Blais.

***

Pisałam przy piosence:

https://www.youtube.com/watch?v=f29-sXZwl7I&spfreload=10 >////<

***

Prosz...Drugi rozdział~! 

Ogólnie pewnie nie dodam następnego przed nowym rokiem, więc już teraz: Szczęśliwego, pełnego radości i szczerego uśmiechu Nowego Roku!!

//Yage vel Beetle